فرهنگ افغانی یعنی احترام به زن

iiiiگفت و گوی مجلۀ مُرسل با فرخنده زهرا نادری !!!

هر زن که صدایش را برای آزادی زنان از اسارت فرهنگ سده های میانه و اعادۀ حقوق آنان بلند می کند، قابل ستایش است. بانوان میهن دوست و با احساس ملی، چون فرخنده زهرا نادری، بانو شکریه بارکزی، شینکی کروخیل و دیگران، واقعاً صدای بانوان افغان را در مجلس نماینده گان هم واره بُلند کرده است. در درازای تاریخ افغانستان این نخستین بار است که صدای زن افغانستان با چنین صراحت بیان می شود.

فرخنده زهرا نادری، نمایندۀ مردم در مجلس نماینده گان که با شعار ” چادری؛ دریچۀ قدرت وارد کارزار انتخابات مجلس نماینده گان کشور شد، سالِ پار موفق به گرفتن جایزۀ صلح شبکۀ جهانی صلح را به دست آورد.

این عضو مجلس نماینده گان، تأکید می ورزد که نبود زن در دادگاه عالی کشور، یکی از مهم ترین علت ها در افزایش خشونت ها علیه زنان می باشد :” حضور زنان در شورای ملی، قوۀ قضایه یی و پارلمان، دست آورد های بزرگی برای افغان ها است.”

باید گفت که دادخواهی و مبارزه برای صلح و حقوق زن از جمله گام های اساسی این بانوی شجاع به شمار می رود. وی در این باره می گوید :” من به صراحت می گویم که استخدام زنان قاضی توانا و حرفه یی برای تساوی حقوق زنان و مردان، در سیستم دولت داری، مرد سالار کشور، ضروری می دانم. چون زن افغان نه فقط به علت جنسیت بلکه به دلیل نگاه متفاوتش می تواند، تحول مثبت را در محاکم کشور به وجود بیاورد.”

این نماینده مجلس و فعال حقوق زن، برخورد قاطع با عاملان خشونت های هم چون بُریدن گوش و بینیِ زنان را ضد انسانی و تبعیض بزرگ و آشکارا در برابر زنان می داند :” دادن قدرت به زنان افغانستان برای احترام و بازسازی شخصیت آن ها بسیار ضروری است.”

افزایش خشونت ها در برابر زنان در بخش های گونه گون کشور و آن چه که بی تفاوتی مسؤولان دولت در این زمینه پنداشته می شود، موضوع ایست که نماینده گان مردم در مجلس، نهاد های دفاع از حقوق زنان و همه یی فعالان حقوق زن از آن شکایت دارند.

بانو نادری می افزاید :” من همیشه از مسؤولان اجرایی حکومت، خواهان پی گیری عاملان خشونت ها در برابر زنان کشور بوده و هستم.”

بانو نادری با اشاره به افزایش  خشونت ها در برابر زنان می گوید که :” خشونت؛ فرهنگ نادرست است؛ نباید در کشور نهادینه شود.”

فرخنده زهرا نادری از خاموشی شماری از نماینده گان مردم در پیوند با افزایش این خشونت ها نیز انتقاد می کند :” من متأسف هستم، هر باری که زنی کشته می شود و یا بالای خواهری تجاوز می شود، اما تنها صدای زنان است که در محکومیت آن بُلند می شود. افغانستان که همیشه مردانش، برای زنان و برای ناموس خود هر گونه قربانی و از خود گذری را داده است، اِم روز صدای آن مردان در مجلس نماینده گان خاموش است و تنها زنان اند که برای دادخواهی زنان صدا بُلند می کنند.”

وی می افزاید :” اگر به فرهنگ افغانی که من به آنخیلی پابند و باورمند هستم، توجه کنیم، فرهنگی است است که همیشه حُرمت به زن را مورد توجه قرار داده است. ولی، اِم روزه، با تأسف فرهنگ خشونت که در نتیجه سال ها جنگ در افغانستان شکل گرفته است و این و اواخر گسترش بیشتر پیدا کرده است، فرهنگ زیبای افغانستان نیست.”

فرخنده زهرا نادری هم چنان از وِزارت دادگستری / عدلیه کشور می خواهد که قانون منع گدایی و نگه داشت از خان واده های نادار را جدی پنداشته و از افزایش کودکانی که از سوی گدایان بُزرگ سال، وادر می شوند تا در طول روز گدایی نمایند و دست عاید شان را به این افراد تحویل بدهند، پیش گیر نمایند.

گزارشگر: محبوبه فرید کریمی

تصحیح: قیام نوری





Leave a Reply

تازه ترین مطالب